شهادت جانگداز و مظلومانه ی امام موسی کاظم (ع) بر عموم شیعیان تسلیت باد.

سلام بر تو ای هفتمین فروغ امامت! سلام بر تو ای وارث
شهادت! سلام بر تو ای قبله نیازمندان! سلام بر تو ای آزادترین اسیر و ای
آزاده ترین زندانی! تو که زندان، گلستان عبادت و خلوت تو شده بود و
زندانیان سنگ دل، اسیر کرامت و بزرگواری ات. تو که زنجیرهای ستم و تازیانه
های دشمنی و کینه، قبل از شکنجه و آزار تو به سجده افتادند و دل بی رحمشان
در برابر خلق نیکوی تو به رحم آمد. سلام خدا بر تو ای امام هفتمین که تن
رنجیده و روح بلندت، شاهد مظلومیت خاندان توست. سلام و درود بی پایان الهی
بر تو و دودمان پاک تو باد.

*************

کسی که روح الامین است طایر حرمش

هجوم حادثه بر هم زد آشیانش را

به حبس و بند و شهادت اگر چه راضی شد

به جان خرید بلاهای شیعیانش را. . .

هنوز عملیات درست و حسابی شروع نشده بود که کار گره خورد .

گردان ما زمینگیر شده بود و بچه ها هم حال و هوای خوبی نداشتن .

تا حالا اینطور وضعی سابقه نداشت .

نمی دونم چرا بچه ها مثل قبل حرف شنوی نداشتن .

جور خاصی شده بودن ، نه می شد گفت ترسیدن و نه اینکه ضعف دارن .

خلاصه وضعیت طوری بود که هر چی تلاش کردم راضی به رفتن نشدن .

مشکل هم اینجا بود که اگه ما وارد عمل نمی شدیم به احتمال زیاد محورهای

دیگه شکست می خوردن و کلی از نیروها رو از دست می دادیم .

توی این اوضاع که حسابی درمونده شده بودم سرم رو به طرف آسمون بلند کردم

و از خدا خواستم کمک مون کنه .

کمی از بچه ها فاصله گرفتم و از ته دل نام حضرت زهرا (س) رو صدا زدم .

گفتم خانم ، خودتون کمک کنین ، شما که بهتر از هر کسی وضع ما رو می دونین .

چند لحظه ای که گذشت دوباره به جمع بچه ها برگشتم .

یقین داشتم عنایت حضرت شامل حالمون میشه که فکری بهم الهام شد .

جلو رفتم و قاطعانه گفتم دیگه به شما احتیاجی ندارم !

فقط یه آرپیجی زن می خوام که باهام بیاد .

زل زده بودم به بچه ها و منتظر که یکی بلند شه .

یه دفعه یکی از بچه های آرپیجی زن بلند شد و گفت من میام .

پشت سرش یکی دیگه هم بلند شد و تا به خودم اومدم دیدم همه گردان

آماده رفتن شدن .

خلاصه عنایت حضرت زهرا (س) بازم به دادمون رسید و تونستیم

به فضل خدا توی اون عملیات پیروزی خیره کننده ای داشته باشیم .

خاطره ای از شهید برونسی

به نقل از حجت الاسلام محمد رضا رضایی

از کتاب : خاک های نرم کوشک